ჟურნალისტი, ხელოვნებათმცოდნე, პროფესორი. აშუქებს კულტურის ისტორიის, კინოს, ხელოვნების საკითხებს, ადამიანის უფლებებს. რადიო თავისუფლებაში მუშაობს 1995 წლიდან.
გაბრაზებული ვარ იზაბელ იუპერზე, რომელმაც თავხედურად, რაღაც უტიფარი ღიმილის თანხლებით გადასცა კანის ერთ-ერთი ყველაზე ძლიერი კინოფესტივალის პრიზები ყველაზე უარესი ფილმების ავტორებს.
ნუცა ალექსი-მესხიშვილის ფილმი უცხოეთში სამუშაოდ წასული ქალების პრობლემაზე მოგვითხრობს.
ბავშვთა დაცვის საერთაშორისო დღეს, რომელიც 1 ივნისს აღინიშნება, როგორც წესი, იმაზე მსჯელობენ, თუ როგორ უნდა დავიცვათ ბავშვები შიმშილისგან, გულგრილობისგან, ძალადობისგან.
კანის კინოფესტივალის მთავარი პრიზი - ოქროს პალმის რტო - ერგო ცნობილ ავსტრიელ რეჟისორს, მიხაელ ჰანეკეს, ფილმისათვის ”თეთრი ბაფთა.”
როგორც წესი, ხელოვნებათმცოდნეებზე ფსიქოლოგები ეჭვიანობენ ხოლმე, ცდილობენ არ მიუშვან საკუთარ ტერიტორიაზე და ”შენს კანში დაეტიეო” მიუთითებენ...
გას ვან სენტის "მილკი" საქართველოს ეკრანებზე არ გამოსულა. "მილკის” მსოფლიო პრემიერიდან უკვე სამი თვე გავიდა, გავრცელდა სურათის დი-ვი-დი ვერსიაც.
ჩვენ, "უოჯახო ხალხმა" (დედაჩემი ასე მეძახის), გამოვიგონეთ მარტოობასთან ბრძოლის სხვა ფორმები, რომელთაგანაც სახლიდან გასვლა და ადამიანებზე დაკვირვება ყველაზე ეფექტიანი გამოდგა.
"ყველაზე პოპულარული არასპორტული შეჯიბრი" - ასე აფასებს "ვიკიპედია" "ევროვიზიის" კონკურსს, რომელიც შარშან 50 ქვეყნის 400-მა მილიონმა ტელემაყურებელმა ნახა.
ლაშა ბაქრაძის შეფასებით, დღევანდელი ”საზოგადოებრივი მაუწყებელი” ქვეყნის ცხოვრების მრავალფეროვნებას და სინამდვილეში არსებულ პრობლემებს არ ასახავს.
"წითელი ზონის" სხვა გადაცემებისგან განსხვავებით დისკუსია ჩაწერილია არა ოკუპაციის მუზუმში, არამედ ჟურნალ "ცხელი შოკოლადის" რედაქციასა და უნივერსიტეტის ბაღში.
მას მერე, რაც მიხეილ სააკაშვილმა ელდარ შენგელაია წმინდა გიორგის ორდენით დააჯილდოვა, საქართველოში ისევ დაიწყო ხელოვანისა და ხელისუფლების ურთიერთდამოკიდებულებაზე მსჯელობა.
მშრომელთა სოლიდარობის დღეს საქართველოში საბჭოთა კავშირის დანგრევის შემდეგ აღარ აღნიშნავენ.
დღევანდელი "მეათე სტუდიაში" საუბარია საპროტესტო გამოსვლებზე, მედიის თავისუფლებაზე, თბილისის კულტურულ ცხოვრებაზე. ასევე გთავაზობთ ინტერვიუს კანადაში მცხოვრებ მწერალ ელენე ბოჭორიშვილთან.
ვიცნობ ”შოკოლადელებს” და ვიცი, რისი თქმა უნდათ; ”ცუდად ჯდომას ცუდად შრომა სჯობია”. ამ დალოცვილ ანდაზას რამდენი უხეირო კაცი ხეირიანად გამოჰყავს და გამოუყვანია, მეც იმათშიო... წერს ილია და გვახსენებს, ფიქრი და მოწყენა გაუყრელნი და-ძმანი არიანო.
ზოგჯერ ისეთი შთაბეჭდილება რჩება, რომ პოლიტიკური და კულტურული ცხოვრება საქართველოში ერთმანეთისგან სრულიად დამოუკიდებლად ვითარდება.
ქვეყნის მტერთან თანამშრომლობა ოდითგანვე დანაშაულად ითვლებოდა. აგვისტოს მოვლენების მიუხედავად, საქართველოში ჯერაც მრავლად არიან ადამიანები, ვინც რუსულ სივრცეს ვერ ელევა.
ჩემთვის ძნელი წარმოსადგენია, ობამას რომელიმე მხარდამჭერს მაკკეინის ხალხისთვის ეთქვა, თქვენზე მეტად გვიჭერს მხარს არტისტული ელიტა, ან, ჩვენი სიტყვებით რომ ვთქვათ, უფრო მეტი ინტელიგენცია გვყავსო...
რადიოჟურნალ "მეათე სტუდიის" მორიგი გამოშვება ძირითადად საქართველოში მიმდინარე საპროტესტო აქციების თემას ეხება.
ადამიანთა ძმობასა და თანასწორობაზე უამრავი წიგნი დაუწერიათ, უამრავი ფილმი გადაუღიათ და უამრავი სიმღერა უმღერიათ. მაგრამ მტრის ხატი მაინც არსებობს.
ჩამოტვირთე მეტი
