ზაალ ანდრონიკაშვილი

სიძულვილის მძევლები და სიყვარულის დაბრუნება

„გადამაყენე!“ - მოძალადე ხელისუფლების ენა

როგორ გამოვიდეთ კრიზისიდან?

ცხინვალის ომი - 30 წლის შემდეგ

სტალინური ეკლესია

„განა აქ არის ღმერთი?“ - რწმენის ფორმისა და შინაარსის შესახებ

ბზობას გილოცავთ ვარლამ შალამოვის მოთხრობით "ჯვარი". მსოფლიო ლიტერატურაში სულ თითებზე იქნება ჩამოსათვლელი მოთხრობები რწმენაზე - აგიოგრაფიულ ლიტერატურას არ ვგულისხმობ.

ქართველი მომხმარებლის ვნებანი

ელექტრონული მაღაზიები და ონლაინ სერვისები საქართველოს მოქალაქეების დიდი ნაწილისათვის ხელმისაწვდომი არაა, ამიტომ ამ თემაზე წერა იმას ჰგავს, რასაც გერმანელები “მაღალ დონეზე წუწუნს” უწოდებენ.

როგორი იქნება მსოფლიო კორონავირუსის შემდეგ - მომავლის უტოპიური და ანტიუტოპიური სცენარები

ჩემი აზრით, საინტერესო მომავალი განვითარებისთვის ისაა, რომ ახლა ითქმება ან გამოიცდება რაღაცები, რაც ცოტა ხნის წინ წარმოუდგენელი იყო. ეს ხდება როგორც “უტოპიური”, ისე “ანტიუტოპიური” მიმართულებით.

საქართველოს მესამე „არაკონტროლირებადი ტერიტორია“

არ მგონია, რომ სახელმწიფო საპატრიარქოსთან დაპირისპირებაში ძალას გამოიყენებს. არც საპატრიარქოს კეთილგონიერების იმედი მაქვს. მას უკვე გადაწყვეტილი აქვს საკუთარი ნების გატანა საქართველოს მოქალაქეთა ჯანმრთელობის და სიცოცხლის ხარჯზე.

სახელმწიფო მოქალაქის წინააღმდეგ

ერთმა მოვლენამ შეიძლება რეალობას ნიღაბი ჩამოჰგლიჯოს. პოეტი ზვიად რატიანი 24 დეკემბერს კარგად დავიწყებულ ძველ რეიდში, ახლებურად კი, საპოლიციო ოპერაციაში მოყვა. პოლიციელები რამდენიმე საათის განმავლობაში უმოწყალოდ სცემდნენ რატიანს, აწამებნენ და აგინებდენ მას, რასაც საპოლიციო ოქმის ენაზე ჰქვია „აყენებდნენ მძიმე ფიზიკურ და მორალურ შეურაცხყოფას“.

როგორი უნდა იყოს საქართველოს ელჩი გერმანიაში?

გერმანიაში საქართველოს ახალი ელჩი აუცილებელი არაა, პროფესიონალი დიპლომატი იყოს, მაგრამ აუცილებელია, იყოს გამორჩეული ავტორიტეტის, შრომისუნარიანობისა და წარმატებული პროფესიული წარსულის მქონე ადამიანი, რომელიც შეძლებს ურთიერთობის მაღალი სტანდარტის შენარჩუნებას.

ძალაუფლების კონსოლიდაცია ივანიშვილისეულად

ნუ შეეშინდება პატივცემულ მკითხველს. ივანიშვილის მთავრობა ღირსებას არავის წაართმევს. მაგრამ ისიც ნუ გაუკვირდება, თუ ერთ მშვენიერ დილას გაღვიძებული აღმოაჩენს, რომ ხსენებული (პოლიტიკური) ღირსება დაკარგული აქვს.

საზმაუ: მისია, მიზნები, ამოცანები

მაუწყებლობის „შეჩერება“ (თანაც, უაღრესად მნიშვნელოვანი ადგილობრივი არჩევნების წინ), რაც დახურვის ევფემიზმია, სხვა არაფერია, თუ არა მეოთხე ხელისუფლების მონოპოლიზაციისაკენ გადადგმული ნაბიჯი, რადგან იზღუდება სივრცე, სადაც განსხვავებული აზრის არტიკულაცია უნდა ხერხდებოდეს.

სისტემა უნდა დაინგრეს 2.0

რა არის საქართველოს სისტემური პრობლემა? საქართველოს სისტემური პრობლემა, ყველა პრობლემის თავი და თავი, პირველსაწყისი, პირველწყარო და დასაბამი არის ერთპარტიული მმართველობა.

ძველი და ახალი პოლიტიკა

თუკი ჩვენ გვინდა როდისმე მაინც ჩამოვიბერტყოთ მხრებიდან ტოტალიტარული მემკვიდრეობის მძიმე ტვირთი, მაშინ პოლიტიკური სისტემის რადიკალური რეფორმირება მოგვიწევს. ეს რადიკალური რეფორმა ძველი პოლიტიკის ნგრევაზე გადის.

“კავკასიური ცარცვის წრე”

ამ წუთისათვის აშკარაა, რომ კოალიცია თუ პარტია “ქართულ ოცნებას”, რომელმაც წარუმატებელ პოლიტიკასთან ერთად დემოკრატიული რესპუბლიკის საწყისების შერყევით დემოკრატიულობის ნიღაბი საბოლოოდ ჩამოიხსნა, შემდეგ არჩევნებზე მთავრობის შექმნის თეორიული შესაძლებლობაც არ უნდა მიეცეს.

ქალაქი და მოქალაქეები

ძალიან მნიშვნელოვანია, რომ 13 ივნისის კატასტროფამ გამოგვაფხიზლოს და შეგვაგნებინოს, რომ, ვისაც ამ ქალაქის მოქალაქეობაზე პრეტენზია გვაქვს, ქალაქის სრულიად ახალი, ეკოლოგიური, სოციალური, ურბანული, საზოგადოებრივ სივრცეზე და მოქალაქის პასუხისმგებლობაზე დამყარებული კონცეფცია გვჭირდება.

რიგის გაკვეთილები

საქართველოს, მოლდავეთისა და უკრაინის უფრო მჭიდრო თანამშრომლობა, საგარეო პოლიტიკის კოორდინაცია, ევროკავშირში ინტეგრაციის პროცესში მათ მეტ წონას შესძენს და ნაკლებად შესაძლებელს გახდის მათ იგნორირებას.

თვითმმართველობა ხალხს!

როგორც ალბათ უკვე იცით, სისტემა არ დანგრეულა. ამ წერილის ბოლოს მოგახსენებთ, რა უნდა გაკეთდეს იმისათვის, რომ “სისტემა” დაინგრეს და რა უნდა აშენდეს მის ადგილას, იქამდე კი გაგიზიარებთ ჩემს მოსაზრებას იმაზე, თუ რა არის ეს სისტემა და სად ვდგავართ ახლა.

ჩვენ და აფხაზები

არანაირად არ მესმის, რატომ ატყდა ისტერიკა იმის გამო, რომ აფხაზები 25 წელიწადია, თავიანთი დამოუკიდებლობისათვის იბრძვიან. ეს ჩვენი როგორც სამართლებრივი ცნობიერების, ასევე სრულიად გაუმართლებელი ქედმაღლობის ნიშანია.