სარჩევი:

• როდის და რა მუხლით დაიწყო გამოძიება?
• რას ედავებიან ჯგუფური ძალადობის ორგანიზებაში ბრალდებულებს?
• რა მტკიცებულება აქვს პროკურატურას კაძელაშვილისა და კასრაძის წინააღმდეგ?
• როგორ ასაბუთებს ადვოკატი ვასილ კაძელაშვილის უდანაშაულობას? - დასკვნითი სიტყვა
• როგორ დაასაბუთა ადვოკატმა ვეფხია კასრაძის უდანაშაულობა? - დასკვნითი სიტყვა
• როგორ ასაბუთებს ადვოკატი ზვიად ცეცხლაძის უდანაშაულობას?
• ორგანიზებულ ჯგუფურ ძალადობაში მონაწილეობაში ბრალდებულები - გოშაძე, გორგაძე, მიმინოშვილი, ჯავახიშვილი, ალიევი
• თორნიკე გოშაძისა და ირაკლი მიმინოშვილის საქმე - ადვოკატის დასკვნითი სიტყვა
• როგორ ასაბუთებს ინსაფ ალიევის უდანაშაულობას ადვოკატი? - დასკვნითი სიტყვა
• როგორ ასაბუთებს ნიკოლოზ ჯავახიშვილის უდანაშაულობას ადვოკატი?
• როგორ ასაბუთებს ადვოკატი, რომ გიორგი გორგაძე ჯგუფურ ძალადობაში არ მონაწილეობდა?

კრიმინალურმა პოლიციამ დემონსტრანტების დაკავება ჯგუფური ძალადობის ორგანიზებისა და მასში მონაწილეობის მუხლებით გასული წლის დეკემბერში დაიწყო, მას შემდეგ, რაც ათასობით მოქალაქე ქუჩაში გამოვიდა და გააპროტესტა „ქართული ოცნების“ გადაწყვეტილება ევროკავშირში გაწევრების პროცესის 2028 წლამდე შეჩერებაზე.

პროკურატურა ამტკიცებს, რომ პარტია „ლელოს“ წევრები, 51 წლის ვასილ კაძელაშვილი და 53 წლის ვეფხია კასრაძე, 20 წლის სტუდენტ ზვიად ცეცხლაძესთან ერთად ჯგუფური ძალადობის ორგანიზატორები არიან. ეს ბრალდება 6-დან 9 წლამდე პატიმრობას ითვალისწინებს.

პროკურატურის ვერსიით, ამ სამი ორგანიზატორის მიერ შემუშავებული ჯგუფური ძალადობის გეგმის მონაწილეები და განმახორციელებლები იყვნენ ბრალდებულები: 19 წლის ნიკოლოზ ჯავახიშვილი, 20 წლის გიორგი გორგაძე, 25 წლის თორნიკე გოშაძე, 20 წლის ირაკლი მიმინოშვილი და 34 წლის ინსაფ ალიევი. მათ საქმეებს სასამართლო ერთად განიხილავს.

იმავე ჯგუფში მოიაზრებს ბრალდება ჯგუფური ძალადობის მეორე საქმეზე დაკავებულ 11 პირსაც. „პარალელური კლასის” - როგორც ადვოკატები უწოდებენ - ბრალდებულებს შორის არიან: 29 წლის ანდრო ჭიჭინაძე, 28 წლის ონისე ცხადაძე, 34 წლის გურამ მირცხულავა, 21 წლის ლუკა ჯაბუა, 50 წლის ჯანო არჩაია, 27 წლის რუსლან სივაკოვი, 26 წლის რევაზ კიკნაძე, 54 წლის გიორგი ტერიშვილი, 27 წლის ვალერი თეთრაშვილი, 27 წლის სერგეი კუხარჩუკი და 30 წლის ირაკლი ქერაშვილი.

ბრალს არცერთი დაკავებული არ აღიარებს. საქმე მოსამართლე თამარ მჭედლიშვილს დაეწერა, პროკურორები ვახტანგ ცალუღელაშვილი და ვაჟა თოდუა არიან.

რა მუხლით დაიწყო გამოძიება?

საქმის მასალების თანახმად, ცენტრალურმა კრიმინალურმა პოლიციამ 2025 წლის 3 დეკემბერს გამოძიება დაიწყო საქართველოს სისხლის სამართლის კოდექსის 225-ე მუხლით.

თუ პროკურატურა ვინმეს ამ მუხლით სდებს ბრალს, ნიშნავს, რომ მას ჯგუფური მოქმედების ორგანიზებას ან ხელმძღვანელობას ედავება, რასაც თან ახლავს „ძალადობა, რბევა, სხვისი ნივთის დაზიანება ან განადგურება, იარაღის გამოყენება, იარაღის გამოყენებით ხელისუფლების წარმომადგენლისადმი წინააღმდეგობა ანდა მათზე თავდასხმა“.

რას ედავებიან ჯგუფური ძალადობის ორგანიზებაში ბრალდებულებს?

პროკურატურა ამტკიცებს, რომ „ვასილ კაძელაშვილმა, ვეფხია კასრაძემ და ზვიად ცეცხლაძემ ჩაიდინეს 225-ე მუხლით განსაზღვრული ჯგუფური ძალადობის ორგანიზება და მათ მიერ ჩადენილი დანაშაული გამოიხატა შემდეგში: საქართველოს პარლამენტთან და მის მიმდებარე ტერიტორიაზე 2024 წლის 28 ნოემბრიდან მიმდინარე საპროტესტო აქციების დროს, მიტინგზე შეკრებილმა მოქალაქეების ნაწილმა დაიწყო ჯგუფური ძალადობრივი მოქმედება, რამაც მიიღო სისტემური ხასიათი“

რა არის პროკურატურის მთავარი მტკიცებულება მათ წინააღმდეგ?

ვასილ კაძელაშვილსა და ვეფხია კასრაძეს ჯგუფურ ძალადობაში ბრალი სოციალურ ქსელში გავრცელებულ ფარულ ვიდეოჩანაწერზე დაყრდნობით წარუდგინეს.

ვიდეოჩანაწერი გასული წლის 2 დეკემბერს ტელეკომპანია „იმედმა“ გაავრცელა კომენტარით, რომ კაძელაშვილი და კასრაძე „ქართული ოცნების“ წარმომადგენლებსა და მათი ოჯახის წევრებზე ძალადობას გეგმავდნენ. იმავეს ამტკიცებს პროკურატურაც და კასრაძესა და კაძელაშვილთან ერთად ცეცხლაძეს ძალადობის მესამე ორგანიზატორად, კიდევ ექვს დემონსტრანტს კი ფარულ ჩანაწერში დაგეგმილი ძალადობის მონაწილეებად მიიჩნევს. ჩანაწერი საპროტესტო აქციაზეა გაკეთებული, მესამე ადამიანი ფარული კამერით, უსმენს ორ ადამიანს. ვიდეოკადრები დამონტაჟებულია და თან ახლავს ტიტრები.

ამ ჩანაწერზე დაყრდნობით პროკურატურა ამბობს, რომ „ძალადობრივი ქმედებების განხორციელების ადგილზე მყოფი ვეფხია კასრაძე, ვასილ კაძელაშვილთან და სხვა პირებთან ერთად, ჯგუფური ძალადობის გაგრძელების და გაძლიერების მიზნით, აორგანიზებდნენ ყველა შესაძლო ძალადობრივ მოქმედებებს.

კერძოდ, ამუშავებდნენ ჯგუფური ძალადობის სამოქმედო გეგმას, განსაზღვრავდნენ ძალადობრივი ქმედების ჩადენის სავარაუდო ადგილებს, დროსა და ხერხებს, ჯგუფის წევრებისთვის ანაწილებდნენ კონკრეტულ როლებს და თანხმდებოდნენ ძალადობრივი მოქმედებების გაგრძელების აუცილებლობაზე, რასაც თავადვე უხელმძღვანელებდნენ.

გეგმის თანახმად, დეტალურად უნდა შეესწავლათ მათთვის არასასურველ კონკრეტულ პირთა გადაადგილების მარშრუტები, რომელთაც დახვდებოდნენ ჯგუფურ ძალადობაში მონაწილე პირები და მოახდენდნენ მათ მიმართ მძიმე ფიზიკურ ანგარიშსწორებას. აგრეთვე, უნდა განეხორციელებინათ შესაბამისი მოქმედებები მათთვის არასასურველ პირთა ქონების განადგურების მიზნით. კერძოდ, ადვილაალებადი ნივთიერებების ფარულად გამოყენებით და შემდგომ ცეცხლის წაკიდებით გაენადგურებინათ სხვისი ქონება“. [ ტექსტი ბრალდების დადგენილებიდან, სტილი დაცულია - რ.თ.]

როგორ ასაბუთებს ადვოკატი ვასილ კაძელაშვილის უდანაშაულობას? - დასკვნითი სიტყვა

ვასილ კაძელაშვილის ადვოკატმა, რევაზ აჭარაძემ, დასკვნითი სიტყვის პირველივე აბზაცში ხაზი გაუსვა სამართლებრივ სტანდარტს, რომ „მტკიცების ტვირთი პროკურატურაზეა”, მათ მიერ სასამართლოში მოტანილ მტკიცებულებებს კი წინ „ე.წ.“ დაურთო - პროკურატურამ წარმოადგინა ეგრეთ წოდებული მამხილებელი მტკიცებულებებიო.

დასკვნითი სიტყვა მხარეების — პროკურორის, დაცვის ან თავად ბრალდებულის — ბოლო არგუმენტებია სასამართლოს წინაშე, სანამ მოსამართლე გადაწყვეტილებას მიიღებს. დასკვნით სიტყვაში მხარეები ახალ მტკიცებულებებს კი არ წარადგენენ, არამედ განხილულ მტკიცებულებებზე მსჯელობენ და მოსამართლეზე შთაბეჭდილების მოხდენას ცდილობენ. ეს არის ერთგვარი შეჯიბრება და ბოლო შესაძლებლობა, ბრალდებამ ან დაცვამ მსჯავრის გამოცხადებამდე ბრალდებულის უდანაშაულობასა თუ დამნაშავეობაში დაარწმუნოს სასამართლო.

„ბრალდების მხარის მიერ სასამართლოში დაკითხული მოწმე თუ წერილობითი მასალა არ შეიცავდა რაიმე სახის მამხილებელ ინფორმაციას, რაც გარეშე მესამე ობიექტურ პირს, როგორიც მოსამართლეა, არა თუ დაარწმუნებდა ვასილ კაძელაშვილის მხრიდან რაიმე დანაშაულებრივი ქმედების ჩადენაში, არამედ პირიქით, გაუმყარებდა რწმენას, რომ იგი არის აბსოლუტურად უდანაშაულო და არ მიუძღვის არანაირი სახის დანაშაულის ჩადენაში წვლილი“, - თქვა მან.

„განაჩენი მხოლოდ მტკიცებულებებს უნდა ეყრდნობოდეს....მტკიცებულებები სისხლის სამართლის პროცესში განაჩენის დადგომისთვის უალტერნატივო საშუალებაა“, - ამბობს ადვოკატი და მიუთითებს, რომ ამ საქმის ფარგლებში ბრალდებამ ვერცერთ მთავარ კითხვას პასუხი ვერ გასცა. ადვოკატის მიხედვით, უპასუხოდ დარჩა ეს სამი კითხვა:

• რა "დააორგანიზა" ვასილ კაძელაშვილმა?
• ვის რა როლები გაუნაწილა?
• რა შედეგთან აქვს მას კავშირი და რატომ?

„ბრალდების მხარე, პირველი წარდგენის სხდომიდანვე მოყოლებული კი არ საუბრობდა რომელიმე ბრალდებულზე ინდივიდუალურად, კი არ საუბრობდა მტკიცებულებებზე, რომელიც რომელიმე ბრალდებულს რაიმეს უმტკიცებდა, [არამედ] ბრალდების მხარემ გადაწყვიტა, ამ ადამიანების საქმე ერთად განეხილა, ერთ ქვაბში ჩაეყარა და უბრალოდ ზოგადი ფრაზებით გასულიყო ფონს“, - რევაზ აჭარაძე ამბობს, რომ მისთვის დღემდე გაუგებარია, რას ედავებიან ვასილ კაძელაშვილს.

ადვოკატის შეფასებით, ამ საქმეში მთავარი „მტკიცებულება“ სიტყვებია, რომლებსაც „პროკურატურა ისე იყენებს, არც იაზრებს, რომ თითოეულ სიტყვას დასაბუთება და დამტკიცება სჭირდება“.

„ბრალდების მხარე „დღემდე ცდილობს სხვადასხვა ფრაზით - ორგანიზება, მოწოდება, ხელმძღვანელობა, როლების განაწილება... - შექმნას ილუზია, რომ თითქოსდა ვასილ კაძელაშვილმა რაღაც ჩაიდინა. აქ ავიწყდება ბრალდებას, რომ ყველა სიტყვა, რასაც იყენებს, არგუმენტირებული უნდა იყოს.

ის, რომ პოლიციელს დაუზიანდა შუბლი იქნება ეს, ფეხი თუ სხვა ადგილი და ამავე დროს ჩვენი ქვეყნის ცენტრალურ გამზირზე იგივე პოლიციელები წიხლებით სახეში ურტყამდნენ მოქალაქეებს, ეს საკითხი ცნობილია ყველასთვის, სამწუხაროდ, მხოლოდ პროკურატურა ხუჭავს თვალებს რეალურად ამ გარემოებაზე.

პროკურორების მიერ ჩამოთვლილი ათობით დაზარალებული პოლიციელი არანაირ კავშირში არაა ვასილ კაძელაშვილთან, ის უბრალოა ამ ბრალდებაში...” - ამბობს ადვოკატი.

რატომ?

ადვოკატის თქმით, ყველა პასუხი ბრალის დადგენილებასა და იმ წინადადებებშია, რომლებსაც პროკურატურა ვასილ კაძელაშვილის წინააღმდეგ იყენებს.

„ამ ძალადობრივი ქმედებების განხორციელების ადგილზე მყოფი ვეფხია კასრაძე, ვასილ კაძელაშვილთან”, - ეს ამონარიდია ბრალდების შესახებ დადგენილებიდან, თუმცა არ დასტურდება მტკიცებულებებით.

ადვოკატი განმარტავს, რომ ვასილ კაძელაშვილის წინააღმდეგ მთავარ ვიდეომტკიცებულებას რამდენიმე პრობლემა აქვს:

• არ არის დადგენილი გადაღების ადგილი;
• არ არის დადგენილი გადაღების დრო;
• არ აქვს თარიღი;
• დაუდგენელია ვინ გადაიღო.

„სავარაუდოდ“ - ეს სიტყვა გამომძიებელმა არსენ ხუნაშვილმა ჯგუფური ძალადობის ორგანიზებაში ბრალდებული ვეფხია კასრაძისა და ვასილ კაძელაშვილის ვიდეოზე საუბრისასაც ბევრჯერ თქვა. მან ივარაუდა, რომ ვიდეო 2024 წლის 28 ნოემბრიდან 3 დეკემბრის ჩათვლით რუსთაველის გამზირზეა გადაღებული.

არსენ ხუნაშვილი სასამართლოში 2025 წლის 5 აგვისტოს დაიკითხა.

ამავე თემაზე: „...არ დასტურდება“ - რა თქვა ჯგუფური ძალადობის საქმეების მთავარმა გამომძიებელმა დაკითხვაზე?

„გამომდინარე საუბრის შინაარსიდან, ადგილიდან, გამომდინარე იქიდან, რომ ახალ წლამდე უნდა დასრულდეს, გამომდინარე ეკიპირებიდან, რომელიც მათ აცვიათ, იმის გათვალისწინებით, რომ 3-ში დააკავეს, ეს ვიდეო გადაღებულია რომელიმე ჩემს მიერ ჩამოთვლილ დღეს", - თქვა ხუნაშვილმა.

მტკიცებულება, რომელზე დაყრდნობითაც პროკურატურა ამბობს, რომ ვასილ კაძელაშვილი აქციაზე იყო და შესაბამისად, ეს ვიდეოც რუსთაველზეა გადაღებული, მობილური ანძებიდან ადგილმდებარეობის დეტალური ამონაწერია.

„რატომ არაა ეს ვიდეო გადაღებული, მაგალითად, იქამდე, სანამ აქციაზე ე.წ. ძალადობა დაიწყებოდა? რატომ არაა ეს ვიდეო გადაღებული 2 დეკემბერს, რომლის შემდგომაც ბრალდებულებს აღარაფერს ედავებიან? რატომ არაა 2023 წელს ეს ვიდეო გადაღებული, როდესაც იგივე ჩაცმულობით და ეკიპირებით არიან მოქალაქეები? რა მოიტანა პროკურორმა სასამართლოში? სადაა პირდაპირი რაიმე მტკიცებულება ამ ფაქტის?”- სვამს კითხვას ადვოკატი და ამატებს, რომ ყველაფერთან ერთად ვიდეო დამონტაჟებულია, რაზეც მასზე დატანილი ტიტრები მეტყველებს.

„ამ ძალადობრივი ქმედებების განხორციელების ადგილზე მყოფი ვეფხია კასრაძე, ვასილ კაძელაშვილთან და სხვა პირებთან ერთად“, - ისევ ბრალდების დადგენილებიდან ამონარიდი.

ამჯერად ადვოკატი ყურადღებას ამ წინადადებაში გახაზულ სამ სიტყვას აქცევს.

რევაზ აჭარაძე ამბობს, რომ გამოძიება არ დაინტერესებულა გაერკვია, ვინ არიან ის „სხვა პირები“, გამომძიებელი ლევან ბასილაძე იმასაც უარყოფდა, რომ საუბარში მესამე პირია ჩართული, მთავარმა გამომძიებელმა არსენ ხუნაშვილმა კი თქვა, რომ ვინაობის დადგენა მარტივი არაა, სცადეს, მაგრამ ვერ მოახერხეს.

„500-ლარიანი ჯარიმა რომ დაეწერათ ხალხისთვის, მთელი რუსთაველის კამერები ათასჯერ გადაატრიალ-გადმოატრიალა შინაგან საქმეთა სამინისტრომ და ასეთი მძიმე დანაშაული თურმე იგეგმება, მეტიც ხორციელდება და 112-ის კამერები გამოთხოვილი კი არა, არც დათვალიერებულია და მეტიც, წერილიც კი არაა 112-ში.

საქმე იმაშია, რომ უბრალოდ დაიჭირეს ეს ადამიანები, რომ რაღაც სურათი შეექმნათ, ფონი, აი, ორგანიზებულ ძალადობას აქვს ადგილიო და ამით დაეზაფრათ ხალხი, დაეშინებინათ გულწრფელი მომიტინგეები“, - თქვა ადვოკატმა დასკვნით სიტყვაში და ბრალის შესახებ დადგენილების ფრაგმენტი წაიკითხა, მოქმედებებად დაშალა და რამდენიმე კითხვა დასვა:

„… ამუშავებდნენ ჯგუფური ძალადობის სამოქმედო გეგმას. რას ნიშნავს ეს ფრაზა, ბატონო მოსამართლევ, რა გეგმა იქნა დამუშავებული, რაზე იქნა შეთანხმება მიღწეული, რა გადაწყდა, 200 კაცის მოყვანა თუ მშენებლობები, სადაც ხალხი არაა, იმის დაწვა, კაფე-რესტორნები იქნა შეთანხმებული თუ რაში გამოიხატა ჯგუფური ძალადობის სამოქმედო გეგმა? განსაზღვრავდნენ ძალადობრივი ქმედების ჩადენის სავარაუდო ადგილებს - რა ადგილებზე იქნა შეთანხმება მიღწეული და რომელ ადგილზე, რაც კადრებში ისმის, მოხდა რაიმე დანაშაული? ნებისმიერი დანაშაული? … დროს და ხერხებს, და რა გაირკვა, როდის იგეგმებოდა ეს ჯგუფური ძალადობა, თუკი მიმდინარე ჯგუფურ ძალადობასთან თურმე არანაირი კავშირი არ აქვს ბრალის მიხედვით?

…ჯგუფის წევრებისთვის ანაწილებდნენ კონკრეტულ როლებს - ვინები არიან ჯგუფის წევრები? რა როლები განაწილდა? ვის მისცა როლი ვასილ კაძელაშვილმა ან ვის დაავალა რაიმე ქმედების განხორციელება? რითი ან საიდან ამტკიცებს პროკურატურა აღნიშნულს? პატაკით? ვიდეოთი? ანძებით? იდუმალი ინფორმატორით? რომელიც ვერც დაიკითხება და არც არსებობს სავარაუდოდ და რის საფუძველზეც ირიბ მოწმეზე მეტი არაფერი (ესეც კი თუ გამოვა) არაა პატაკების ავტორების ჩვენებები, ხელწერილები, რადგანაც წყაროს არ ასახელებენ და ამის გადამოწმება შეუძლებელია?“

რევაზ აჭარაძის დასკვნითი სიტყვა სრულად წაიკითხეთ აქ.

ბრალს არ აღიარებს ვასილ კაძელაშვილი. სასამართლოში საბოლოო სიტყვის წარმოთქმისას მან თქვა, რომ დაკავებამდე მუქარისა და შანტაჟის მსხვერპლი იყო, თუმცა მეტად ეს საკითხი აღარ განუვრცია.

„…კადრები როდესაც გავიდა „იმედზე“, ბევრმა მეგობარმა დამირეკა… ბევრი ქვეყანა მაქვს მოვლილი, შემეძლო, რომ კადრების გასვლის მომენტიდანვე ავმდგარიყავი და წავსულიყავი [ქვეყნიდან], მაგრამ სიმართლესა და ტყუილს შორის სიმართლე ვამჯობინე, რომ ტყუილი დამემარცხებინა... მეორე დილას მირეკავს ერთ-ერთი ჩემი მეზობელი, რომელთანაც არ მაქვს ახლო ურთიერთობა, და მეუბნება, შეხვედრა მინდაო. მივედი და შესასვლელში ტელეფონს მატოვებინებს. … და მეუბნება მე რა დამემართებოდა, თუ ტელევიზიით არ გამოვიდოდი და მათ დაწერილს არ ვიტყოდი. … ფაქტობრივად, ეს ცხრა თვე გამიცოცხლა“, - თქვა კაძელაშვილმა.

მას საბოლოო სიტყვა ფურცელზე ჰქონდა დაწერილი, მადლობა გადაუხადა ოჯახის წევრებს, მხარდამჭერებს და მათ შორის საქმის განმხილველ მოსამართლე თამარ მჭედლიშვილსაც.

„90-იანი წლებიდან ჩვენ ბევრჯერ დავიჩაგრეთ, მაგრამ ეს ახალგაზრდები ამას არ იმსახურებენ, ეს ადამიანები სიცოცხლით უნდა ტკბებოდნენ“, – დაასრულა სიტყვით გამოსვლა კაძელაშვილმა.

ვასილ კაძელაშვილის დასკვნითი სიტყვა სრულად წაიკითხეთ აქ.

როგორ დაასაბუთა ადვოკატმა ვეფხია კასრაძის უდანაშაულობა? - დასკვნითი სიტყვა

ომის ვეტერანისა და პარტია „ლელოს“ წევრის, 54 წლის ვეფხია კასრაძის საქმეში მტკიცებულებები ვასილ კაძელაშვილის მტკიცებულებების იდენტურია. ორივე მათგანს ერთსა და იმავე ვიდეოს საფუძველზე სდებენ ბრალს ჯგუფური ძალადობის ორგანიზებაში. ბრალის შესახებ დადგენილებაც ერთნაირია, შეცვლილია მხოლოდ სახელები და გვარები. შესაბამისად, მსგავსია ადვოკატების მიერ დასკვნით სიტყვაში მოყვანილი არგუმენტებიც და მაგალითებიც.

ვეფხია კასრაძეს სამი ადვოკატი ჰყავს: გოგა სამუშია, არჩილ ჭავჭანიძე და კახა კოჟორიძე. დასკვნითი სიტყვა სამივემ თქვა.

ადვოკატმა გოგა სამუშიამ ხაზი გაუსვა, რომ „ბრალდების მხარემ ვერ წარმოადგინა არათუ დამაჯერებელ მტკიცებულებათა ერთობლიობა, არამედ ირიბი მტკიცებულებებიც კი, რომლებიც ვეფხია კასრაძის დანაშაულს დაამტკიცებდა“.

ადვოკატის განმარტებით, გამორიცხულია ბრალზე საუბარი, თუ არ არსებობს მიზეზ-შედეგობრივი კავშირი ქმედებასა და დამდგარ შედეგს შორის.

„ამ შემთხვევაში ბრალდების მხარე არა თუ ვერ ასაბუთებს, არამედ ვერც კი ამბობს, ვეფხია კასრაძის რომელი მოქმედება რომელ დამდგარ შედეგთან არის კავშირში, ურომლისოდაც ის შედეგი იმ დროს და იმ სახით არ დადგებოდა. მიზეზ-შედეგობრივი კავშირის არარსებობის გარეშე ბრალდებაზე საუბარიც კი აბსურდულია”, – ამბობს ის.

რატომ?

იმიტომ რომ, ადვოკატის თქმით, როდესაც ვეფხია კასრაძეს ტრაფარეტულად ბრალს სდებენ ჯგუფური ძალადობის ორგანიზებაში, პროკურატურა ვალდებულია, დაასაბუთოს რა კონკრეტული ქმედება მიიჩნია ორგანიზებად და რაში გამოიხატა მოქმედება“, ანუ პროკურატურას უნდა ეპასუხა კითხვებისთვის:

• რა ქმედებაში გამოიხატა ვეფხია კასრაძის მიერ ჯგუფური მოქმედების ორგანიზება ან ხელმძღვანელობა?
• რა ფორმით დგინდება ვეფხია კასრაძის კომუნიკაცია სხვა ბრალდებულებთან?
• ვეფხია კასრაძის რა მოქმედებამ გამოიწვია სამართალდამცავის და სხვა ინფრასტრუქტურული ნაწილების დაზიანება?

ადვოკატებმა დაასკვნეს, რომ პროკურატურას არცერთ ამ კითხვაზე პასუხი არ გაუცია, შესაბამისად, დამნაშავედ ცნობა მხოლოდ ვიდეოთი, რომელიც „არაფერს ამტკიცებს“ და „მისი ავთენტიკურობა სადავოა“, მხოლოდ ამ საქმის პოლიტიკურ კონტექსტს გააშიშვლებს.

„გვაქვს 2-წუთიანი ამოჭრილი კადრი, რომელიც არ შეიცავს სისხლის სამართლის კოდექსით გათვალისწინებულ ქმედებას. გვაქვს საუბარი, რომელსაც არანაირი ქმედება არ მოჰყოლია და საუბარი არც კი ეხება აქციის ტერიტორიაზე რაიმე ქმედების განხორციელებას.

ამ კადრებით არ ჩანს არათუ დამთავრებული დანაშაული, არამედ დანაშაულის მომზადებაც კი, ვინაიდან მომზადებისთვის აუცილებელი პირობაა დანაშაულის ჩადენისთვის პირობის შექმნა, რაც რაიმე მოქმედებით უნდა იყოს გამოხატული“, - აცხადებს გოგა სამუშია.

ადვოკატი მსჯელობს, რომ როცა ვიდეოს გადამღები უცნობია, ამ კადრების, როგორც მტკიცებულების, მიმართ ნდობაც იკლებს, შესაბამისად ავთენტიკურობა კითხვის ნიშნის ქვეშ დგება.

„ჩნდება კითხვა, რატომ არაფერი იღონა გამოძიებამ კადრების წარმოშობისა და ნამდვილობის დასადგენად, რატომ არ დაუსვა კითხვა მონტაჟთან დაკავშირებით ექსპერტს, როდესაც ექსპერტიზა დანიშნეს. პასუხად გამომძიებელმა თქვა, რომ ეგ არ იყო გამოძიებისთვის მნიშვნელოვანი. როგორ შეიძლება არ იყოს მნიშვნელოვანი მტკიცებულების ავთენტიკურობა?“- კითხულობს ადვოკატი.

ადვოკატ გოგა სამუშიას დასკვნითი სიტყვის სრული ვერსია იხილეთ აქ.

ამ გამოძიების ფარგლებში გამომძიებლებს ვეფხია კასრაძის სახლი არ გაუჩხრეკიათ. ადვოკატ არჩილ ჭავჭანიძეს აინტერესებს, რამდენად ლოგიკურია არ გაჩხრიკო იმ ბრალდებულის სახლი, რომელსაც „რაღაც უნდა აეფეთქებინა, ნავთი უნდა მიესხა, ასანთი მიეგდო და ა.შ."

მესამე ადვოკატი, კახა კოჟორიძე, ისევ ბრალის ფორმულირებას უბრუნდება და აცხადებს, რომ ამ საქმეში არაფერია შესაჯამებელი, რადგან „ბრალდების მხარის მტკიცებულებები არის ნული. რამდენიც უნდა ვაჯამოთ, ნული ყოველთვის ნულად დარჩება…” და „როცა არგუმენტებით ვერ გეწინააღმდეგებიან, არგუმენტების სიმრავლით გეწინააღმდეგებიან".

ადვოკატი ამბობს, რომ ამ საქმეში არ არსებობს მტკიცებულება, რომელიც დაადასტურებდა, რომ ბრალდებულებს შორის ერთის ქმედება მაინც „დააორგანიზა“ ვეფხია კასრაძემ.

არათუ ეს, ზოგადად ორგანიზატორებსა და ბრალდებულებს შორის კავშირიც არ დასტურდება, რაც მთავარმა გამომძიებელმაც დაადასტურაო.

„ბრალდების დასკვნითი სიტყვიდან ასეთი ადამიანის სახელი და გვარი გავიგეთ? - არა. რატომ გამორჩა ბრალდებას, იყო და დაავიწყდა აღნიშვნა? - არა. იმიტომ ვერ მოვისმინეთ, რომ ასეთი ადამიანი ფიზიკურად არ არსებობს და ვერ იარსებებს, იმიტომ რომ ამ ადამიანს ჯგუფური მოქმედება არ განუხორციელებია", - აცხადებს კოჟორიძე.

მისივე შეფასებით, პროკურატურამ ვერ უპასუხა კითხვას - პარლამენტის შენობა რომ დაზიანდა, ეს დაზიანება იმის შედეგია, რაც ბრალდების მტკიცებით ვეფხია კასრაძემ "დააორგანიზა"?

„სასამართლოსთვის საინტერესო არ უნდა იყოს, რა ხდებოდა აქციაზე, ჩვენ ვიხილავთ კონკრეტულს - ჩაიდინა თუ არა ვეფხია კასრაძემ დანაშაული.... იქ რა ხდებოდა, არ არის საინტერესო, თუ იქ რაც ხდებოდა, ვეფხია კასრაძეს არ უკავშირდებოდა”, - ამბობს ის.

ადვოკატმა კახა კოჟორიძემ დასკვნითი სიტყვის ფინალური ნაწილი ამ საქმის პოლიტიკურ კონტექსტს მიუძღვნა.

მას აქვს კითხვა - „გაბედავს მოსამართლე და იქნება ობიექტურად მიუკერძოებელი, რომ განაჩენში გამოიტანოს და თქვას: ამ საქმეში მტკიცებულება არ არის და დამნაშავედ ვერ ვცნობ?“

ის საქმის განმხილველ მოსამართლეს, თამარ მჭედლიშვილს, სისხლის სამართლის კოდექსის 30-ე მუხლის გამოყენებას ურჩევს, რომელიც „უკიდურეს აუცილებლობაზეა”.

ამ მუხლის თანახმად, „მართლსაწინააღმდეგოდ არ მოქმედებს ის, ვინც ამ კოდექსით გათვალისწინებულ ქმედებას ჩაიდენს უკიდურესი აუცილებლობის მდგომარეობაში, ესე იგი ვინც სხვას დააზიანებს იმ საფრთხის თავიდან ასაცილებლად, რომელიც ემუქრებოდა თვით დამზიანებლის ან სხვის სამართლებრივ სიკეთეს“.

„გამოდიან აქციაზე და რას ხედავენ? მოქალაქე, რომელიც კონსტიტუციური უფლებით სარგებლობს, არის მსხვერპლი, პოლიციელების მხრიდან ჩაგვრის, ძალადობის, არ ეძლევა კონსტიტუციური უფლების გამოხატვის შესაძლებლობა, ადამიანს უჩნდება წინააღმდეგობის სურვილი...

სასამართლოს სწორი პოზიცია იქნება, უთხრას ხელისუფლებას, რომ თუ შენ ასე იქცევი, მე იმ ადამიანს, ვინც შეგეწინააღმდეგება, დამნაშავედ არ გამოვაცხადებ, ეს იქნება სახელმწიფო შტოებს შორის ძალაუფლების დანაწილების ილუსტრაცია“, - თქვა კახა კოჟორიძემ.

2024 წლის 28 ნოემბრის შემდეგ თბილისსა და სხვა ქალაქებში იმართება პროევროპული აქციები ახალი საპარლამენტო არჩევნების ჩატარებისა და აქციებზე დაკავებულების გათავისუფლების მოთხოვნით. პროტესტი გამოიწვია „ქართულ ოცნებაში“ 2024 წლის 28 ნოემბერს მიღებულმა გადაწყვეტილებამ, რომლის მიხედვითაც, „2028 წლამდე“ არ დააყენებენ ევროკავშირში გაწევრიანებისთვის მოლაპარაკებების გახსნის საკითხს.

პოლიციამ დააკავა 500-მდე ადამიანი, მათ შორის 50-მდე სისხლის სამართლის წესით. გამოძიების დაწყებიდან რვა თვის თავზე არცერთი სამართალდამცავი, რომლებმაც აქციის მონაწილეებზე, მათ შორის ჟურნალისტებზე იძალადეს, არც გამოვლენილი და არც დასჯილი არაა.

„რატომ შეარქვა ადამიანებმა ამ ხალხს სინდისის პატიმრები? - ხალხი და საზოგადოება მიიჩნევს, რომ ყველა მოქალაქის პოზიცია იმ ვითარებაში, რაშიც ჩავარდით, არის ის, რომ მოქალაქეობრივი წინააღმდეგობა გავწიოთ ... რა განაჩენიც არ უნდა გამოაცხადოთ, მათ თავისი ომი უკვე მოგებული აქვთ.... სამართალი არის სიკეთისა და სამართლიანობის ხელოვნება.. მე პროფესიულად, ადამიანურად, ქრისტიანულად გთხოვთ მიიღოთ გამამართლებელი განაჩენი როგორც ვეფხიას, ისე სხვა ბრალდებულებთან მიმართებით", - ეს არის კახა კოჟორიძი დასკვნითი სიტყვის დასასრული.

საბოლოო სიტყვის უფლებით ისარგებლა ბრალდებულმა ვეფხია კასრაძემ. მთავარი კითხვა, რომელიც მან მოსამართლესა და პროკურორებს დაუსვა, იყო - რატომ? მისთვის გაუგებარია, რატომაა ცხრა თვე წინასწარ პატიმრობაში და რატომ შეიძლება ცნონ დამნაშავედ?

„ბრალდება ამბობს, რომ მე რაღაცას ვაორგანიზებდი, რადგან მე სრულიად საწინააღმდეგო შეხედულება მქონდა ამ პროცესების მიმართ... მე ზუსტად ვიცი, რა გავიარეთ ჩვენ 90-იან წლებში, ძალიან დიდი შიში მქონდა, ეს დაპირისპირებაში არ გადასულიყო და ჩემს თავს ვალდებულად მივიჩნევდი, როგორც ომის ვეტერანი, რომ საზოგადოებასა და სპეცრაზმს შორის არ მომხდარიყო დაპირისპირება, რადგან იქით მხარეს შეიძლება იდგნენ ისინი, ვისთან ერთადაც ბრძოლაში ვიყავი, მეორე მხარეს კი იდგა ბრილიანტის თაობა...“

ცხინვალის თეატრის მსახიობი, პარტია “ლელოს” წევრი ვეფხია კასრაძე თავს პოლიტიკურ პატიმრად მიიჩნევს. ის ბიოგრაფიის ეპიზოდებს იხსენებს დასკვნით სიტყვაში და ასე ცდილობს მოსამართლეს აჩვენოს, რომ კანონსაწინააღმდეგო არც აქციამდე და არც აქციაზე არ გაუკეთებია.

ვეფხია კასრაძე სოფელ ერგნეთში გაიზარდა. იბრძოდა აფხაზეთისა და 2008 წლის რუსეთ-საქართველოს ომში, აქვს ვეტერანის სტატუსი. ომის შემდეგ სახლი საოკუპაციო ხაზთან არ მიუტოვებია, ცოლთან ერთად იქ ხეხილი ჩაყარა, შინაური ცხოველები იყიდა და ფერმერობა დაიწყო.

პარალელურად პოლიტიკოსი გახდა, „ლელოში“ გაწევრიანდა და 2024 წლის არჩევნებზე პარტიის შიდა ქართლის კოორდინატორი იყო.

„სამშობლოს სიყვარული ჭაობია, რაც უფრო ღრმად შედიხარ, უფრო მეტად ეფლობი შიგნით, გშთანთქავს, მაგრამ ერთი საუკეთესო თვისება აქვს - გიფასებს და მარადისობაში გამყოფებს... ვიბრძოლებ იქამდე, სანამ ეს ქვეყანა არ გახდება სრულიად დამოუკიდებელი, დამოუკიდებელი სასამართლო, დამოუკიდებელი პროკურატურა და არ გახდება ევროკავშირის წევრი, მე არ მინდა ჩემს შვილებს დავუტოვო საბრძოლი”, - თქვა მან.

ვეფხია კასრაძის საბოლოო სიტყვა სრულად წაიკითხეთ აქ.

როგორ ასაბუთებს ადვოკატი ზვიად ცეცხლაძის უდანაშაულობას?

ჯგუფური ძალადობის ორგანიზებაში ბრალდებული ზვიად ცეცხლაძის წინააღმდეგ პროკურორებმა სასამართლოში უხმო ვიდეომტკიცებულება მიიტანეს. ეს იყო ტექნიკური ხარვეზი, რომელიც პროკურატურამ, მცდელობის მიუხედავად, ვერ გამოასწორა.

ვიდეო სასამართლოს არ შეუსწავლია და არც მისი შინაარსი არ მოუსმენიათ დამსწრეებს, არადა პროკურატურა ამტკიცებს, რომ ამ პირდაპირ ეთერში ზვიად ცეცხლაძე მოუწოდებდა ძალადობისკენ, გეგმავდა ამ ძალადობის ადგილს, ფორმას, დროს, განსაზღვრავდა სამიზნეებს, მოუწოდებდა მათ პიროტექნიკის და სხვა ნივთების სროლისკენ, ასწავლიდა ფარის დამზადებას.

ვიდეოს ხმა რომ არ ჰქონდა, მას შემდეგ გაირკვა, რაც თავად პროკურატურამ განიზრახა გამომძიებლისთვის, მოწმის სახით დაკითხული ლევან ბასილაძისთვის, ამ მტკიცებულების ჩვენება.

ზვიად ცეცხლაძის ვიდეო, რომელიც 30 ნოემბერს თავისივე დაფუძნებული სტუდენტური მოძრაობის, „დაფიონის“ ფეისბუკგვერდზე პირდაპირ ეთერში გადაიცა, ახლა ხელმისაწვდომი აღარაა, წაშალეს. სანამ ვიდეო დაფიონის გვერდზე იდო, რადიო თავისუფლებამ წაიკითხა, რომ კომენტარებში მაყურებლებიდან რამდენიმე აფრთხილებდა, „შეიძლება დაგაკავონ“. ზვიად ცეცხლაძის თანახმად, ვიდეოში ის საუბრობს არა თავდასხმაზე, არამედ თავდაცვაზე, როგორ გაუმკლავდნენ მოძალადე პოლიციელებსა და სპეცრაზმელებს.

30 ნოემბრისთვის აქცია ორი დღის დაწყებული იყო, უკვე იდგნენ დემონსტრანტები ქუჩაში და აპროტესტებდნენ პრემიერ-მინისტრის გადაწყვეტილებას 2028 წლამდე ევროკავშირთან გაწევრების მოლაპარაკებების საკითხის დღის წესრიგიდან მოხსნაზე, ბრალდებულების ნაწილს კი ზვიად ცეცხლაძის ლაივამდეც ედავებიან ჯგუფურ ძალადობაში მონაწილეობას და ამავდროულად ამტკიცებენ, რომ ისინი ზვიად ცეცხლაძის მიერ ორგანიზებული ჯგუფის წევრები არიან.

„ზვიად ცეცხლაძის გამო მოხდა შეკრება? - არა, ისინი შეიკრიბნენ პრემიერის განცხადების გამო... როგორ შეიძლება 28-29-ში ჯერ არ გამოქვეყნებული ვიდეოთი აბრალებდე, რომ ორგანიზებას სწევდა”, - სვამს კითხვას ზვიად ცეცხლაძის ადვოკატი დავით ჭიკაიძე.

იმის გამო, რომ მთავარ მტკიცებულებას ხმა არ ჰქონდა, ცეცხლაძის ადვოკატმა გადაწყვიტა, რომ ამ ვიდეოს შინაარს საერთოდ არ შეხებოდა - ახსნა, რომ არ სურდა გაეხმოვანებინა პროკურატურის მიერ ინტერპრეტირებული ფრაზები, რომლებსაც გამოძიება ბრალდებულის წინააღმდეგ იყენებს.

მან დიდი დრო დაუთმო ცეცხლაძის სახლის ჩხრეკას, რა დროსაც საქმის მასალების თანახმად, ამოიღეს გამოსაყენებლად გამზადებული ე.წ. მოლოტოვის კოქტეილები, საღებავებიანი კვერცხები, აერწიყნაღები, საწვიმრები, პირბადეები.

ჩხრეკა ისე ჩატარდა, რომ მას არ ესწრებოდა ნეიტრალური პირი. ადვოკატი ადგილზე მივიდა, თუმცა პოლიციელებმა არ შეუშვეს. დავით ჭიკაიძე ჩხრეკის სანდოობას კითხვის ნიშნის ქვეშ აყენებს.

მისივე განცხადებით, ამ დრომდე ბრალდებამ ვერ შეძლო კონკრეტული მტკიცებულების მითითება კონკრეტული ბრალის დასასაბუთებლად, არა იმიტომ, რომ კვალიფიკაცია არ აქვთ, არამედ იმიტომ, რომ „საქმეში ობიექტურად არ არსებობს ამის შესაძლებლობა”.

საბოლოო სიტყვაში ზვიად ცეცხლაძემ ვრცლად ისაუბრა ბრალდების შინაარსზე, სამოქალაქო პოზიციაზე, სინდისზე, ღირსებასა და სამოქალაქო წინააღმდეგობის მნიშვნელობაზე. მისი თქმით, აქციაზე მოქალაქეები „სიცოცხლის უფლებას” იცავდნენ.

„როდესაც პროტესტის იდეა ჩაისახა და გამიჩნდა პროტესტის სურვილი, ერთადერთი იდეა, რაც მამოძრავებდა, ეს იყო სამოქალაქო წინააღმდეგობის...

.... პირი, რომელიც გამოდის რაღაც ხარვეზის წინააღმდეგ, მიისწრაფვის არა იმისკენ, რომ სახელმწიფო ჩამოიშალოს და სახელმწიფო სტრუქტურა, არამედ მუშაობდნენ იმისთვის, რომ ეს ინსტიტუტები, სადაც ხარვეზია, გამოსწორდეს“, - თქვა ზვიად ცეცხლაძემ.

განმარტავს, რომ მისთვის პროტესტი ფილოსოფიური, რუსთაველზე გასვლა-არგასვლა კი ღირსების საკითხიცა: „ვგრძნობდი, რომ თუ არ გავიდოდი ქუჩაში, თუ არ დავაფიქსირებდი ჩემს აზრს, შეიძლება, სირცხვილის გრძნობას, უბრალოდ, მოვეკალი და ეს ყოველთვის თან მდევდა, ეს შეგრძნება არის ყველაზე ცუდი, რაც ოდესმე მიგრძნია”.

ზვიად ცეცხლაძის საბოლოო სიტყვა წაიკითხეთ აქ.

ორგანიზებულ ჯგუფურ ძალადობაში მონაწილეობაში ბრალდებულები - გოშაძე, გორგაძე, მიმინოშვილი, ჯავახიშვილი, ალიევი

ჯგუფური ძალადობის ორგანიზებაში ბრალდებულების მსგავსად, “ჯგუფის” წევრების, ანუ ძალადობაში მონაწილეობაში ბრალდებულების, საქმეებიც ერთმანეთის იდენტურია - ბრალის დადგენილებაში იცვლება მხოლოდ სახელები და გვარები და ზოგჯერ, სავარაუდოდ, ნასროლი საგნების დასახელება. ობიექტური კვლევა, რომელიც მტკიცებულებად დართულ კადრებში საგნებს განსაზღვრავდა, საქმეს არ ახლავს და არის მხოლოდ პროკურორების ვარაუდი, რას უფრო მიამსგავსეს საგანი, რომელიც ვიდეოში ჩანს - პლასტმასის ბოთლს თუ შუშისას, ქვას თუ ხის ნაჭერს.

ადვოკატების თქმით, ვერცერთი ბრალდებულის შემთხვევაში ვერ დასტურდება ორგანიზებული ჯგუფური ძალადობისთვის საჭირო კრიტერიუმები. მაგალითად, არ დასტურდება ბრალდებულების:

• ერთმანეთთან კავშირი, ნაცნობობა, კომუნიკაცია;
• ორგანიზატორებთან კავშირი, ნაცნობობა, კომუნიკაცია;
• დაზარალებული პოლიციელებიდან ვერცერთი ვერ ადებს მათ ხელს, როგორც მათ დამზიანებელ დემონსტრანტს;
• ვიდეოებში არ ჩანს მათი ქმედების შედეგი - ზიანი;
• არ არის დადგენილი იმ საგნის რაობა, რომელსაც ბრალდებულები ისვრიან და არც დავარდნის წერტილი;
• ბრალის დადგენილებაში პროკურატურის ჩანაწერი, რომ საგანი მძიმეა, ბრალდების მხარის შეფასებაა და არა დადგენილი ფაქტი.

მაგრამ თითოეულ ამ საქმეს აქვს ერთი განსაკუთრებული და გამორჩეული დეტალი მაინც, რომელიც ადვოკატებმა ალტერნატიული ექსპერტიზებით დაადგინეს.

თორნიკე გოშაძისა და ირაკლი მიმინოშვილის საქმე - ადვოკატის დასკვნითი სიტყვა

ორგანიზებულ ჯგუფურ ძალადობაში მონაწილეობის ბრალდებით დაკავებულების, თორნიკე გოშაძისა და ირაკლი მიმინოშვილის წინააღმდეგ პროკურატურის ვიდეომტკიცებულება დამონტაჟებულია, - ეს დაადგინა ექსპერტიზამ, რომელიც, მათი ადვოკატის, ნინო ლომინაძის მოთხოვნით სამხარაულის ექსპერტიზის ეროვნულმა ბიურომ ჩაატარა.

რა იგულისხმება მონტაჟში?

ადვოკატის განმარტებით, ექსპერტიზაზე გაგზავნა თორნიკე გოშაძისა და ირაკლი მიმინოშვილის ამსახველი ის ვიდეოები, რომლებიც პროკურატურამ მოიპოვა და მათ წინააღმდეგ საქმეს დანაშაულის ჩადენის მტკიცებულებად დაურთო და ორი კითხვა დასვა:

1. არის თუ არა წარდგენილი ვიდეომასალა უწყვეტი?

2. ვიდეომასალაზე არის თუ არა მონტაჟის კვალი?

თორნიკე გოშაძის შემთხვევაში ექსპერტმა სალომე ჩოლოყაშვილმა დაწერა, რომ ვიდეოჩანაწერი ოთხი დამოუკიდებელი გამოსახულებისგან შემდგარი დამონტაჟებული სიუჟეტია, აქვს სამი წყვეტა და მონტაჟი გამოვლენილია ოთხი დამოუკიდებელი გამოსახულების გადაბმის გზით.

ამასთან, ექსპერტი ცალკე აღნიშნავს, რომ „ვიდეოჩანაწერების სიუჟეტებზე ცალკე აღებული დამუშავების კვალი არ ფიქსირდება“.

ამავე დასკვნიდან ირკვევა, რომ თორნიკე გოშაძის კადრს, რომელშიც ის რაღაც ნივთს ისვრის, ამ ვიდეოს ავტორებმა მიაბეს კადრი, რომელშიც პოლიციელები ჩანან. სწორედ ამ ექსპერტიზის შედეგებს დაუთმო დიდი დრო ადვოკატმა ნინო ლომინაძემ თავის დასკვნით სიტყვაში.

ბრალდების ვიდეომტკიცებულებები, რომლებიც საქმეში დევს, ან სოციალური ქსელიდანაა, ან შსს-ს ოპერატორების გადაღებულია. პროკურატურას არ ჩაუტარებია ექსპერტიზა იმის დასადგენად, დამონტაჟებულია თუ არა კადრები. მათ მხოლოდ ჰაბიტოსკოპიური ექსპერტიზა დანიშნეს, რაც „პირის ამოცნობას“ გულისხმობს.

ადვოკატების კითხვაზე, რატომ არ დანიშნეს მონტაჟის კვალის დასადგენად დამატებითი კვლევები, პროკურორებმა და მათმა მოწმე ექსპერტებმა ერთნაირად უპასუხეს, რომ „საჭიროება ვერ დაინახეს". მათი თქმით, გამოსახულებაზე, რომლითაც ვინაობა უნდა დაედგინათ, მონტაჟის კვალი არ იყო და ამის მიღმა კვლევა ბრალდებას არ სჭირდებოდა.

ამას გარდა, შსს-ს ექსპერტებმა დაკითხვისას დაადასტურეს, რომ ეს ვიდეოები „რამდენიმე ვრცელი უწყვეტი კადრის ერთობლიობაა".

„შესაბამისად სამართლებრივი შეფასებისთვის უნდა გვქონდეს პირის ქმედება და შედეგი, ასევე უნდა დგინდებოდეს მიზეზ-შედეგობრივი კავშირი ქმედებასა და დამდგარ შედეგს შორის, რომელიც ბრალდების მხარემ დასაბუთებული ვარაუდის სტანდარტითაც კი ვერ დაასაბუთა. ყოველივე ზემოაღნიშნულიდან გამომდინარე, ირაკლი მიმინოშვილსა და თორნიკე გოშაძეს არ ჩაუდენიათ ბრალში მითითებული გარემოებები და გთხოვთ ცნოთ უდანაშაულოდ", - თქვა ნინო ლომინაძემ.

ადვოკატ ნინო ლომინაძის დასკვნითი სიტყვა სრულად წაიკითხეთ აქ.

საბოლოო სიტყვაში თორნიკე გოშაძემ მოსამართლეს უთხრა, რატომ გავიდა აქციაზე 28 ნოემბერს და ისაუბრა იმ საგამოძიებო მოქმედებებზე, რომელთა დროსაც შსს-ს გამომძიებლებმა მის სახლიდან ნივთმტკიცებად ამოიღეს, მაგალითად, საქართველოს დროშა. ის იხსენებს, რომ როცა კითხვებს სვამდა, პოლიციელები აშინებდნენ, რომ თუ წყნარად არ იქნებოდა, მისთვის ნარკოტიკის ჩადებაც შეეძლოთ.

„პოლიციის ერთ-ერთმა თანამშრომელმა მითხრა, რომ თუ რამე მქონდა სახლში დამარხული ან გადამალული, კანონსაწინააღმდეგო ნივთი ან ნივთიერება, საკუთარი ხელით გადამეცა და ტყუილად ნუ ვაწვალებდი, რაზეც ლოგიკური პასუხი გავეცი: მთლიანი ეზო და სახლი რომ გადაატრიალოთ, ვერაფერს მსგავსს ვერ იპოვით-მეთქი, თუ, რა თქმა უნდა, შემთხვევით, პირადი ინტერესით რამეს არ იპოვით-მეთქი. მათი პასუხი იყო ასეთი: ბევრს ნუ ტლიკინებ, თავადაც ხომ იცი, ცხვირწინ მაგიდაზე დაგიდებ რასაც მინდა და შენ მაინც ვერ დაამტკიცებ, რომ შენ არ გეკუთვნის”.

“…შეიძლება, მე დღეს უიმედოდ ვიყო განწყობილი, თუმცა დარწმუნებული ვარ, თქვენი ოცნება არასდროს იქნებოდა უდანაშაულო ადამიანების ოცნებებისა და მომავლის დანგრევა და მათი საპყრობილეში გაურკვეველი მიზეზით გამომწყვდევა.

დღეს თქვენ ხართ არა მხოლოდ მოსამართლე, არამედ ბრალდების მხარეც, დაცვის მხარეც, მოწმეც, დაზარალებულიც, ბრალდებულიც", - მიმართა ბრალდებულმა თორნიკე გოშაძემ მოსამართლე თამარ მჭედლიშვილს.

თორნიკე გოშაძის საბოლოო სიტყვა სრულად წაიკითხეთ აქ.

მოკლე იყო ირაკლი მიმინოშვილის დასკვნითი სიტყვა. მან თქვა, რომ თავს დამნაშავედ არ ცნობს, ვერ გაიგო რისთვის ზის ციხეში ბოლო ცხრა თვის განმავლობაში, თუმცა მადლობელია, რომ საკანში კარგი ადამიანები გაიცნო, მათ შორის უჩა აბაშიძე, ანდრო ჭიჭინაძე, გიორგი მჭედლიშვილი და დათო ხომერიკი.

ირაკლი მიმინოშვილის საბოლოო სიტყვა:

„თავს დამნაშავედ არ ვცნობ და ცხრა თვის მანძილზე ვერ გავიგე, საერთოდ რის გამო ვარ აქ. მადლობა მინდა გითხრათ, რომ ეს კარგი ადამიანები გამაცანით და მათ შორის, ანდრო ჭიჭინაძე, დათო ხომერიკი, გიორგი მჭედლიშვილი და უჩა აბაშიძე...მადლობა მინდა გადავუხადო ჩემს ოჯახის წევრებს ასეთი გვერდში დგომისთვის, ხალხსაც, დიდ ძალას მაძლევს ტელევიზორს რომ ჩავრთავ და ეკრანზე ჩემს ბანერს ვხედავ ცხრა თვის მერე… ბევრი დანებდა, მაგრამ ვინც დგახართ იქ და ჩვენი სახელით აგრძელებთ ბრძოლას, მადლობა მინდა გადაგიხადოთ“.

როგორ ასაბუთებს ინსაფ ალიევის უდანაშაულობას ადვოკატი?

34 წლის ინსაფ ალიევი საქართველოს აზერბაიჯანულენოვანი მოქალაქეა. ის გარდაბნის რაიონის სოფელ ყარაჯალიდანაა. ალიევი ქართულად ვერ საუბრობს და მისთვის პირველ რიგში ამიტომაა გაუგებარი, როგორ მოიაზრებენ იმ ჯგუფის წევრად, რომელშიც ყველა ქართულ ენაზე საუბრობს.

„თავისუფლების მოედანზე მარტო მივედი, ჩემით მივედი და არა ვინმეს კარნახით. თუკი დანაშაული მაქვს ჩადენილი, ყოველთვის მზად ვარ, რომ ვაღიარო. თუმცა წინაზეც ვნახეთ, დავათვალიერეთ რა მტკიცებულებებია, ვითომ ზვიადი ლაპარაკობდა ტელევიზორში და მე თარჯიმანს მივმართე, მითხარი რას ლაპარაკობს… რომ მასე უნდა ვიმოქმედო. მხოლოდ ასეთი მტკიცებულებების საფუძველზე მიყენებენ ბრალდებას”, - მოკლე იყო ინსაფის საბოლოო სიტყვაც.

ალიევის მცირეწლოვანი შვილები ხშირად მოჰყავდათ სასამართლოში და მოსამართლე თამარ მჭედლიშვილი ბრალდებულს მათი ნახვის შესაძლებლობას სხდომის დაწყებამდე რამდენიმე წუთის განმავლობაში აძლევდა ხოლმე.

ბრალდების მხარე ეყრდნობა ვიდეოკადრებს, რომლებშიც, მათი მტკიცებით, ინსაფ ალიევი ორჯერ ისვრის ქვას და აქციის მონაწილეებთან ერთად ბარიკადებსაც აგებს.

ინსაფ ალიევის ადვოკატის, აიჰან ჰასანლის თქმით, ამ მტკიცებულებას რამდენიმე მნიშვნელოვანი პრობლემა აქვს:

• „ვიდეომასალა ერთი უწყვეტი მოქმედება არ არის, გადაღებულია სხვადასხვა რაკურსით, სხვადასხვა პოზიციიდან და მონტაჟის დახმარებით ერთმანეთზეა მიმაგრებული”;
• „არ არსებობს ობიექტური მტკიცებულება იმისა, რომ ვიდეო სრულად და ამომწურავად ასახავს ინციდენტის მიმდინარეობას”;
• „ვიდეოებში არ იკვეთება ინსაფ ალიევის კომუნიკაცია სხვა პირებთან, მითითებების მიღება ან შესრულება, შეთანხმებული ან კოორდინირებული მოქმედება, ურთიერთობა ან თუნდაც მინიმალური კომუნიკაცია. არ ჩანს რაიმე სახის საკომუნიკაციო საშუალების გამოყენების ფაქტი”;
• „ასევე, ვიდეოებში არ ჩანს ვერც პიროვნების და ვერც ქონების დაზიანების ფაქტი“.

მისი შეფასებით, ალიევის მოქმედებები აქციაზე იყო სპონტანური და არა ორგანიზებული, რაც გამორიცხავს ორგანიზებულ ჯგუფურ ძალადობაში მონაწილეობის ბრალდებას.

ადვოკატმა 21-გვერდიანი მსჯელობა სიტყვის დასასრულს რამდენიმე აბზაცში შეაჯამა და დაასკვნა:

• „არ არსებობს არცერთი უტყუარი მტკიცებულება, რომელიც მიუთითებს, რომ ბრალდებულები მოქმედებდნენ წინასწარ შეთანხმებით, რაიმე დაორგანიზებული ფორმით ან დაემორჩილნენ კონკრეტული პირის მითითებებს”;
• „არ დადასტურებულა ბრალდებულთა მიერ ჯგუფის ორგანიზების ან ხელმძღვანელობის ფაქტი”;
• „მტკიცებულებებიდან არ იკვეთება, რომ ბრალდებულებმა იცოდნენ დანაშაულებრივი გეგმის შესახებ ან ჰქონდათ მიზანი, ჩაედინათ სხვისი ქონების დაზიანება, ძალადობა ან სხვა ქმედება”;
• „ვიდეოჩანაწერები და მოწმეების ჩვენებები მიუთითებენ სპონტანურ, ემოციურ რეაქციებზე და არა წინასწარ ორგანიზებულ ძალადობრივ მოქმედებებზე”.

აქედან გამომდინარე, მან ბრალდებულის უდანაშაულოდ ცნობა მოითხოვა. ინსაფ ალიევის ადვოკატ აიჰან ჰასანლის დასკვნითი სიტყვა სრულად წაიკითხეთ აქ.

როგორ ასაბუთებს ნიკოლოზ ჯავახიშვილის უდანაშაულობას ადვოკატი?

ადვოკატმა გუჯა ავსაჯანიშვილმა დასკვნითი სიტყვა განსხვავებულად წარმართა და ამის შესახებ მოსამართლე წინასწარ გააფრთხილა. მან თქვა, რომ თუ ნორმალურ ვითარებაში ადვოკატის ამ გამოსვლის მთავარი ადრესატი მოსამართლეა, ახლა ის აპირებს ელაპარაკოს თავისი დაცვის ქვეშ მყოფს, ნიკოლოზ ჯავახიშვილს, რომელიც მოინახულა გუშინ ციხეში მძიმე ემოციურ მდგომარეობაში და სურს აუხსნას, რატომ წვალობს ამდენს და რატომ დადის პროცესებზე, რადგან ჯავახიშვილმა იკითხა: „რა აზრი აქვს საერთოდ, რატომ წვალობ?“

ნიკოლოზ ჯავახიშვილს, აფხაზეთიდან დევნილ ოჯახში გაზრდილ 20 წლის სტუდენტს, აქციაზე პიროტექნიკის სროლას ედავებიან.

ადვოკატმა გუჯა ავსაჯანიშვილმა მისი უდანაშაულობის დასამტკიცებლად გამოიყენა არა ბრალდების, არამედ დაცვის მხარის მოწმეები, ანუ ისინი, ვისაც თავად მიაგნო, ჯერ თავად გამოჰკითხა და შემდეგ სასამართლოში მათი ნაწილი პროკურატურამ უდავოდ ცნო, რამაც გუჯა ავსაჯანიშვილს კიდევ უფრო მეტად გაუადვილა ეთქვა, რომ „ნიკოლოზ ჯავახიშვილი არ ისროდა ფოიერვერკს სამართალდამცველების მიმართულებით" და „გასროლა იყო ზემოთ, ჰაერში, სადაც სამართალდამცველები არ იყვნენ”.

„გედავებიან, რომ სხვის სიცოცხლეს შეუქმენით საფრთხე და იცი ვისი ჩვენება გახადეს სადავო? ბექა მარკოზაშვილის [ადვოკატის მოწმე - რ.თ.]. წავიკითხოთ რა თქვა მან", - ამბობს ადვოკატი და კითხულობს ამონარიდს ჩვენებიდან: „ჯავახიშვილი ფოიერვერკს ისროდა ჰაერში და სხვისი სიცოცხლისა და ჯანმრთელობისთვის საფრთხე არ შეუქმნია".

ვრცელ საბოლოო სიტყვაში ბრალდებულმა ნიკოლოზ ჯავახიშვილმა ერთი აბზაცი დაუთმო მიზეზის ახსნას, თუ რატომ ეჭირა ხელში ფეიერვერკი.

„ღამის საათები იყო, როდესაც ჩემთვის ვიღაც უცნობი, შენიღბული პიროვნება მოვიდა ჩემთან და მითხრა, ფოიერვერკი დამიჭირე ერთი წუთითო. მე უარი განვუცხადე ორი მიზეზის გამო: ერთი ის იყო, რომ ჩემთვის უცნობი და შენიღბული პიროვნება იყო, მეორე ის, რომ ფითილზე მოკიდებულ ფოიერვერკს მაწვდიდა, მაგრამ მე უარი ვუთხარი, მან ძირს დააგდო და გაიქცა. დავიყვირე, რას აკეთებ-მეთქი, შევაგინე და ინსტინქტურად უცებ ძირიდან ავიღე ფოიერვერკი, რომ ვინმე არ დაზიანებულიყო”, - თქვა მან.

ნიკოლოზ ჯავახიშვილის საბოლოო სიტყვა სრულად წაიკითხეთ აქ.

როგორ ასაბუთებს ადვოკატი, რომ გიორგი გორგაძე ჯგუფურ ძალადობაში არ მონაწილეობდა?

გიორგი გორგაძე 21 წლის ციხეში გახდა. მის საქმეშიც მთავარი მტკიცებულება ვიდეოა. კადრებში გიორგის ნაცრისფერი შარვალი და შავი ზედა აცვია, სახე ნიღბით აქვს დაფარული და რაღაცას ისვრის.

საბოლოო სიტყვაში მან სხდომათა დარბაზში მჯდომი მშობლები გაამხნევა და სცადა მათი დარწმუნება, რომ გამამტყუნებელი განაჩენის შემთხვევაში, ციხე მისთვის ტრაგედია სულაც არაა. ეს იყო პირველი შემთხვევა, როცა მან დუმილის უფლება დაარღვია.

„საკმაოდ მხნედ შევხვდი ამ ყველაფერს, არ შემშინებია არაფრის, არც ციხის კედლები შემაშინებს და არაფერი ცხოვრებაში, როცა ჩემს ქვეყანას ეხება… ტელევიზიაში ხშირად მესმის „რადიკალები“ და მსგავსი ფრაზები. ბევრი ადამიანი შემიძლია მოვიყვანო და დაახასიათოს ჩემი პიროვნება. არ ვიცი, როგორ მუშაობს ეს სტრუქტურა, მაგრამ დარწმუნებული ვარ, იქნება სასამართლოში რაღაც ეგეთი, რომ ბრალდებულს ყოველთვის ახასიათებენ, როგორი ქცევა აქვს და ამ ყველაფერს ითვალისწინებენ. თქვენც დარწმუნებული იქნებით, რომ არ ვარ მე ეგეთი ადამიანი – მოძალადე, რადიკალი, ვიღაც მომეკლა ან მსგავსი რამ. არ ჯდება ჩემს ადამიანობაში, შეიძლება ჭიანჭველას არ დავაბიჯო…” - თქვა გიორგი გორგაძემ.

გიორგი გორგაძის დასკვნითი სიტყვა სრულად წაიკითხეთ აქ.

გორგაძის ადვოკატის, შოთა თუთბერიძის, რომელიც ირაკლი მიმინოშვილის ინტერესებსაც იცავს, დასკვნითი სიტყვა ამ სისხლის სამართლის საქმის ერთგვარი შეჯამება იყო და ერთნაირად წარმოაჩენდა/იცავდა როგორც გორგაძის, ისე დანარჩენი შვილი ბრალდებულის უფლებებსა და პოზიციას.

ადვოკატ შოთა თუთბერიძის დასკვნითი სიტყვა სრულად წაიკითხეთ აქ.

თუთბერიძე ერთი საათის განმავლობაში ამტკიცებდა, რატომაა ორგანიზებული ჯგუფური ძალადობის საქმე არა რიგითი სისხლის სამართლის საქმე, არამედ - პოლიტიკური.

„როგორც ყველა ქართული ზღაპარი იწყება ფრაზით: „იყო და არა იყო რა“, ასევე იწყება ყველა პოლიტიკური საქმე ფრაზით: „ჩემს ხელთ არსებული ინფორმაციით“, - თქვა შოთა თუთბერიძემ და ამით ხაზი გაუსვა „იმ პატაკის აბსურდულობას, რომელიც პოლიციელმა „სანდო კონტაქტზე დაყრდნობით დაწერა” და რომელიც საქმის გამოძიებას და შემდეგ დემონსტრანტების დაკავებას დაედო საფუძვლად.

ადვოკატის თქმით, საქმეში მტკიცებულებები ცრუპოლიციელებმა ცრუპატაკების საფუძველზე მოიპოვეს და ვიდეოები კი საქმეში ფეიკექაუთებიდან მოხვდა.

ეს ცალკე საინტერესო ამბავია - საქმეში არსებული ვიდეოები ორ ჯგუფად შეგვიძლია დავყოთ - რამდენიმეწამიანები ცუდი ხარისხით და რამდენიმეწუთიანები მაღალი ხარისხით.

რამდენიმეწამიანი ვიდეოები ნოემბერ-დეკემბრის აქციების პარალელურად სოციალურ ქსელში არაიდენტიფიცირებადმა ანგარიშებმა სხვადასხვა დასახელებით გაავრცელეს, ეს ვიდეოები გამომძიებლებმა მოიპოვეს და საქმეში ჩადეს. მოგვიანებით გაირკვა, რომ აღნიშნული კადრების სრული ვერსიები შსს-ს სტრატკომის არქივში ინახებოდა. აქციას 28 ნოემბრიდან 3 დეკემბრის ჩათვლით შსს-ს ოპერატორებიც იღებდნენ. არავის დაუსვია კითხვა გამოძიების მიმდინარეობისას, რა გზით მოხვდა შსს-ს ოპერატორების გადაღებული ექსკლუზიური კადრები სოციალურ ქსელში. გამომძიებლების თქმით, სცადეს, მაგრამ ვერ დაადინეს, ვინ ატვირთა სოციალურ ქსელში ვიდეო.

შოთა თუთბერიძისთვის კი ეს მტკიცებულებაა, როგორ იკერებოდა საქმე ცრუპატაკების, ცრუმოწმეების და ფეიკპროფილების დახმარებით, რომლებიც თავად პოლიციელებმა შექმნეს. საჯარო სივრცეში ატვირთულ ვიდეოებს დადგენილებით გამოთხოვა არ სჭირდება, ანუ მისი დათვალიერება და ამ კადრების საფუძველზე ვინმეს დაკავება ნაკლებ დროს მოითხოვს.

„უცნობია, როგორ აღმოჩნდა ეს ვიდეოები შსს-ს სტრატეგიული კომუნიკაციების დეპარტამენტიდან შალვა რამიშვილის ნატურალ ჰებიტატში, უცნობია ასევე, როგორ იქნა გადაღებული, როდის იქნა გადაღებული,ან რა საპოლიციო ღონისძიების ფარგლებში იქნა გადაღებული? უფრო მეტიც, პატივცემულო მოსამართლევ, თავად შსს-მ დამალა ფაქტი და ვიდეოები გაავრცელა ცრუ ანგარიშების საშუალებით”, - ამბობს ადვოკატი.

მისივე შეფასებით, წარმოდგენილი ვიდეოებით არ ირკვევა არათუ დანაშაულის ჩადენის ფაქტი, არამედ არ ირკვევა მათი გადაღების ადგილი და დროც კი:

„მიუხედავად იმისა, რომ ცრუპოლიციელთა ცრუპატაკებში ნახსენებია, თუ ვინ როდის იყო აქციაზე, მათ ამ დასმენის წერილებში ნებისმიერი თარიღის ჩაწერა შეეძლოთ და ეს არ შეცვლიდა აბსოლუტურად არაფერს ამ საქმეში. გიორგი გორგაძე და ირაკლი მიმინოშვილი 30 ნოემბერს იყვნენ აქციაზე თუ 29 ივნისს, ამის დადგენის არავითარი გზა და საშუალება პროკურატურას, თეორიულადაც კი, არ შემოუთავაზებია. რა უნდა ჩაიწეროს სასამართლო განაჩენში - ესეც საიდუმლო ინფორმაცია ხომ ვერ იქნება?”.

შოთა თუთბერიძის თქმით, პროკურატურა, „უკანონო რეიდებით“, პროპაგანდის აქტიური გამოყენებით ცდილობს იპოვოს აქციის ორგანიზატორი - არა ძალადობის, არამედ აქციების. „პოლიტიკური ხელისუფლება ვერ იჯერებს, რომ შეიძლება არ არსებობდეს ადამიანი, რომელიც ორგანიზებას უწევს ქვეყანაში დემოკრატიულ პროცესებს“.

„არადა, ჩვენ ვასამართლებთ თავისუფალ ადამიანებს, თავისუფალ თაობას, რომელსაც დემოკრატიისა და ქვეყნის დასაცავად ორგანიზატორი არ სჭირდებათ“, - ასე დაასრულა შოთა თუთბერიძემ თავისი დასკვნითი სიტყვა და მოსამართლეს მოუწოდა, ამ საქმეზე გადაწყვეტილების მიღებისას სასამართლოს სახელით იყოს „ხალხის სინდისი“ და შეამოწმოს „ხელისუფლების ნება, პოლიტიკური გადაწყვეტილება შეესაბამება თუ არა ადამიანის უფლებებსა და კანონმდებლობას” და თუ ასე მოიქცევა, ის აუცილებლად მივა გამამართლებელ განაჩენამდე.